domingo en familia

Os domingos son o termómetro da nosa felicidade/infelicidade. É esta unha frase moi recurrente en min, pero é que a sinto como certa. Si o pensades ben, os domingos marcan con claridade cales son os nosos recursos para sobrevivir neste mundo, para sair airosos, e tamén fannos ser conscientes dos nosos afectos verdadeiros e das nosas carencias en tódolos planos. A soedade nos domingos é máis terrible que calquera outra soedade posible. Os domingos en familia non fallan, é unha aposta segura para fuxir da tristura que ás veces nos provocan esas tardes mortas tirados no sofá despois dunha resaca infernal, dos erros da noite do sábado, da ausencia de amor, en definitiva. Estiven coa familia, topeime cos recordos da infancia de fronte, co silencio no meu móbil dos homes que nunca me quixeron, e volvín a ter doce, trece, quince anos, recorrendo as mesmas paisaxes que entón, sentindo como esa nena que ainda son, que nunca quero deixar de ser.
A Alonso rompeulle o coche, e vímolo todos, eu non. Eu estaba facendo puré para a miña avoa, a pobre na cama despois de tantos anos pelexándose coa vida, despois de parir nove fillos, despois de percorrer medio mundo na procura dun futuro mellor. Cansóuselle o corazón, pero aínda lle queda un pequeno soriso que ofrecernos cando nos sentamos na beira da súa cama e lle contamos como nos vai a vida.
Os domingos son feridas que parten as semanas – díxome unha vez un home ao que amei profundamente- e así o sinto eu, salvo cando como si dun salvavidas se tratase, agárrase unha aos quereres sinceiros que ocupan o noso mundo particular, que o enchen e fan que todo teña sentido. Ulía a herba recén cortada, emocionaronme as margaritas, o rebaño de ovellas do meu pai, a ternura coa que meu tío probaba o puré antes de darllo a súa nai. A vida é sinxela cando as persoas se entenden e se queren sin maiores esixencias. A Alonso rompeulle o coche, e era para o meu pai a traxedia do día. Todo o demais estaba ben así, aos seus 71 anos , nunha tarde de domingo soleada, a felicidade chamábase Formula 1 , un paseo pola feira da maquinaria, uns viños e unhas tapas, unha comida en familia, sacar a pacer as ovellas, cortar a herba do xardín…