Os meus amigos din que son adicta aos medicamentos, eu non creo que sexa para tanto. Tan só é que descubrín as súas utilidades, e utilízoos para que me fagan a existencia máis fácil. Unha das ventaxas do progreso, que che doe a cabeza, pois te tomas unha pasti; que che pican os ollos, pois bótaslles colirio; que tes o estómago revolto, te tomas un almax, e así con todo. Vamos que non hai por qué padecer sufrimentos innecesarios cando temos todo un mundo de medicamentos ao alcance da man. Si esto é ser unha adicta, pois entón sí, son toda unha yonki de farmacia e parafarmacia. Teño un armario cheo no meu salón de caixas de medicamentos de todo tipo, analxésicos, antibióticos, tranquilizantes, pastillas para os gases, vitaminas para o pelo, vitaminas para a memoria, inhaladores para o asma, xarabes para a tos, pastillas para a gorxa, pastillas para o mareo, pomadas para os golpes, pomadas para os granos, pastillas para a alerxia...Pero sen dúbida existen para min dous medicamentos estrella, deses os que eu lles faría unha especie de santuario ou algo polo estilo, sin os cales non imaxino a miña existencia tal e como a concibo ata agora: A couldina e o ibuprofeno. Pois ben, lin esta mañá nun diario dixital que nun estudio recente se descubriu que o ibuprofeno consumido en grandes cantidades e con continuidade reduce o risco de padecer Alzheimer. A noticia provocoume un alegrón que nin vos podedes imaxinar, foi como si de pronto unha pitonisa me dixese con total seguridade despois de ver a súa bola de cristal que non vou padecer tal enfermidade. Porque outra cousa non, pero ibuprofeno eu consumo o meu. Claro que o malo - dicían no xornal dixital- é que ten efectos secundarios desastrosos para o estómago. Bah, tonterías, para eso están os protectores hepáticos.
3 comentarios:
Ja ja ja... pues tú me acabas de alegrar a mí. Yo también soy consumidora habitual de Ibuprofeno desde que, hace unos tes o cuatro años el neurólogo me diagnosticó: cefaleas tensionales y migrañosas crónicas provocadas por el stress, aunque... ya se sabe que los médicos cuando no encuentran un diagnóstico mejor... pues la respuesta es stress.
Aunque no me lo creo del todo, me alegra saber que probablemente no tendré alzheimer, y no me lo creo porque a pesar de mi juventud... jejeje... tengo memoria pez!!!!
Many kisses, my friend.
ahhhh , estás ahi, "agochada" tras a pantalla do ordenador, así me gusta.
A ver si mañá abro o msg e falamos, que hoxe nin tempo nin gana que tiven,jeje.
Bicos
Sí, aquí estoy, contestando mails de los clientes. Soy una mujer pegada a un ordenador y a un telefono!!!. Y ya de paso hago los deberes, porque un día de estos nos haces un examen sorpresa y... no vaya a ser que suspenda.
Publicar un comentario