Onte estivo en Pontevedra Javier Krae. Para os non puideron disfrutar del , decirvos que luce un aspecto inmellorable, e que ainda lle queda moita lata que dar. Ë fantástico ver cómo desgrana a realidade coas súas cancións e a súa verborrea, sempre con humor e ironía. Non deixa títere con cabeza, a globalización, os gobernos, a sociedade de consumo, a hipocreía da nosa civilización... Parte dun enfoque cómico e ferinte sobre si mesmo, para proxectalo despois sobre tódalas cousas con maxistral destreza, casi de diseccionador de momentos, épocas e dolencias. Bebe. E o mesmo xesto de beber e fumar sobre o escenario dótano dunha credibilidade afianzada na coherencia entre os feitos e as palabras. Ë un lúcido, que escribe para contar, e que canta para seguir contando e protestando ao mesmo tempo. Pero él é o primeiro que disfruta da súa visión satírica do mundo no que vivimos. Rise de todo, con todos, de él mesmo sobre todo. E con suma intelixencia e prestidixitación plama o noso tempo narrando cómo surxiron algunhas das súas cancións : “estaba yo tumbado en una hamaca, tomando el sol, con una caipirinha en una mano y un porrito en la otra, y me dije, pues voy hacer una canción protesta”.
No hay comentarios:
Publicar un comentario