ti si que dis barrabasadas

"del otro lado también hubo muchas barrabasadas". Amanecín onte con estas palabras, que resoan dende que as escoitei na miña conciencia, como un rebumbio que non podo esquecer, nin un segundo. Eu que cría que don Manuel e mais eu acabaríamos por reconciliarnos no último momento,xa que pouco a pouco o odio que eu lle tiña ía remitindo e transformándose nunha especie de simpatía entrañable, ese sentimento que me provocan moitos velliños , cando na fin do camiño, miran atrás con ollar cansado, con nostalxia, e con certa pena, pero que se acomodan no presente, que encaixan a pesar de todo. Pero non, don Manuel é o que é , ou máis ben o que foi, e hoxe , despois dun tempo no que non me tiña moi alterada, voltou a poñerme dos nervios, como entón , cando ainda era o presidente da Xunta de Galicia. A frase das barrabasadas é a que máis se comenta, a que sae en tódalas páxinas de noticias de internet, pero creo que hai frases peores nas declaracións que fixo Fraga á cadea Ser en relación coa investigación que Baltasar Garzón comezou e coa que pretende confeccionar un censo de desaparecidos no franquismo.

"no vale decir que fueron objeto de la justicia o de la represión, porque muchos se fueron a México con el famoso barco cargado de tesoros artísticos" e "hicieron mucho dinero". "Muchos de ellos no han tenido que dar cuenta de esos hechos muchísimo más graves. Por lo tanto, la política de revivir esas cuestiones no me parece lo mejor"

Hai verbas que non requiren comentario, que por si soas alcanzan a dimensión exacta da súa grandeza, ( ou baixeza, según o caso) . Fixeron moitos cartos, di don Manuel, os do outro bando. Era un bó momento este para que don Manuel se quedase calado ,por unha vez . Hai que lembrar que este home , que foi presidente da Xunta durante 15 anos, foi tamén ministro no franquismo, polo que en parte é responsable de moitos dos crimes que se cometeron. Di que non hai que remover o pasado, pero vaia si o removeron eles durante 40 anos¡¡¡

Don Manuel podía calar, pero preferiu pronunciar palabras insultantes, que por outra parte é mezclar o touciño coa velocidade. Durante o franquismo moitos morreron en cunetas, en camiños nun tiro polas costas, ou de cansancio facendo traballos forzados. Morreron e os seus corpos foron abandoados en fosas comúns, olvidados de todos, para sempre. Os familiares das víctimas teñen todo o dereito do mundo de saber cómo e onde morreron os seus seres queridos, e a darlles un enterro digno. Poucas cousas debe haber máis inquietantes que non saber en qué monte e de que maneira foi asesinado un irmán ,por exemplo. E iso é o que pretende facer Garzón, descubrir a verdade da historia, e contala. Non para abrir feridas, senón para pechalas , para poñer fin á tortura constante de miles de persoas que viven coa angustia de non coñecer o que pasou.

Fraga non é dos que gusten da verdade. En parte porque ésta non o deixa en moi bó lugar. Foi un home que participou no goberno de Franco, que consentiu e mesmo perseguiu aos republicanos. E despois , seguiu gobernando coma si nada. Don Manuel , éste era un bó momento para non abrir a boca, e menos para dicir -agora sí- "barrabasadas".