Fai tempo que non te leo, que non che escribo, que non te miro de reollo cando nos atopamos nalgún bar...Fai tempo que non che demostro que a miña atracción por ti segue intacta. E certo que a campaña electoral nos distanciou un pouco, ti dixechesme cousas desagradables, e ainda que eu non che repliquei no seu momento, si que me afectaron un pouco. Claro que tiña que discrepar, que defenderme , pero cando falas síntome como nunha nube, presa dunha emoción extraña, casi sin vontade , que me fai parecer algo parva; cousas do amor,supoño. Porque cando falas, eu sei que teño diante ao home que podería amar toda a miña vida, e iso, queiras que non acojona un pouco. O bó que ten ilusionarse con alguén, é que se forma unha a imaxe máis perfecta posible do seu obxecto do desexo, e así ti chegaches a ser perfecto no meu mundo particular. (Ainda que a campaña nos distanciou un pouco). Pero non quería deixar pasar un día máis sin decircho, sin que sepas que todavías eres ti a miña obsesión inconfesable , o meu escritor predileco, a miña paixón secreta...
No hay comentarios:
Publicar un comentario