Outono

Outono na aldea
as árbores perden as follas fóra,
ao outro lado da fiestra...
e a tristeza cae en pingas
sobre as pedras dos camiños.
Para escribir unha historia
é preciso pechala para sempre,
agotar os ecos das bágoas derramadas
e poder mirar atras sin nostalxia.
E por iso que non podo contar
esta historia de amor,
porque doe, todavía doe, o seu nome sobre as
rúas da cidade, cando chega a noite,
e ninguén acaricia as miñas mans.
Os espellos devolven imaxes
dunha realidade confusa,
fai frío, e fará frío meses e meses
antes de que volten os soños
que tivemos que esquecer.