Enterrar o galego

Jesús Vázquez, o novo conselleiro de Educación, ten nas súas mans a pataca quente que lle deixou Feijóo coa cuestión do bilingüismo no ensino e a derogación do decreto que aprobou o anterior executivo. Quixo Feijóo nestes días ventilar o tema rapidiño cunha circular que pretendía repoñer aos alumnos os seus dereitos civís, así, ao grande, e deuse conta a tempo de que un decreto non se ventila dun plumazo incitando á toda a comunidade educativa a insumisión. Para impartir ese bilingüismo do que fala Feijóo -e que comprende tan só él e os da plataforma Galicia Bilingüe- será necesario moito máis que un papeliño enviado por fax aos colexios e institutos. Existe un decreto, e mal que lle pese ao señor presidente, de momento, e ata que sexa derogado, é norma, e polo tanto debemos acollernos a él.

Recuou a tempo Feijóo con esto das circulares, pero o tema está sobre a mesa e son moitos os que manifestan a súa indignación. A modificación do decreto sobre o galego no ensino non pode levarse a cabo sin consenso, sin consultar a tódolos grupos implicados, centros educativos, asociacións de pais de alumnos, sindicatos...

Dende a nova Xunta a postura frente a este tema non deixa de ser hipócrita, xa que por un lado falan de enterrar o galego dixando a súa aprendizaxe nas mans dos pais dos alumnos que decidirán si desexan que os seus fillos se escolaricen en galego ou castelán, e por outra, din que a reforma farase dende a promoción máxima do idioma galego. ¿Cómo van promocionar o galego si o apartan dos plans educativos? ¿Dónde queda o bilingüismo si os pais dos nenos poden decidir xa dende que son pequenos que non estudien unha das dúas linguas? E non nos equivoquemos, o castelán non é unha lingua en perigo, ao igual que a imposición de impartir galego na metade das asignaturas non é antidemocrático. ¿ Cómo van decantarse os alumnos por estudiar as asignaturas nunha lingua que non coñecen ou non dominan? Esta é a realidade de hoxe en Galicia, o galego é unha lingua ferida que a penas se fala fóra do ámbito familiar, e que ainda menos se emprega na escrituta. Si os poderes públicos non a protexen e a impulsan mediante normas é unha lingua que acabará por desaparecer.

Dar liberdade para escoller escolarizarse en galego ou castelán é tanto como dicirlles aos nenos que non teñen que aprender galego si non queren. E dicirlles esto aos nenos e tanto como enterrar o galego.

Cando Galicia Bilingüe comezou a facer ruído lin un artigo de José María Carrascal no que dicía que o galego era unha lingua bonita que soaba ben e que á xente lle gusta falar nalgúns ámbitos. Dicir esto dunha lingua é o mesmo que considerala de segunda categoría. E eso mesmo é o que pensa o actual goberno da Xunta do galego, que é unha lingua bonita, pero que non debe falarse na sociedade, nin nas administracións, nin nas escolas, senón que debe quedar relegada, como sucedía antaño, ao agarimoso calor das lareiras.