Os días especias, cando comezan mal, son peores que un día malo calquera. Clávanseche nas entrañas ata que casi te afogan e quítanche de súpeto anos de vida. Hoxe teño unha tristura desas que se identifican demasiado ben porque non te das tirado da cama, e ao mesmo tempo non paras de dar voltas , intranquila e sudorosa. Pésame a vida.
Desexo que se evapore este día canto antes, e tamén o día de mañá, e o seguinte...e así ata que non quede de xaneiro nin unha pinga de lembranzas, como si nunca existise este mes no calendario nin na vida.
Unha tristura que se identifica demasiado ben...que se asemella á soedade, á decepción, ao rídiculo...ao fracaso. A depresión.
...os días especiais, cando comezan mal, son peores que un día malo calquera...
1 comentario:
Un besito, mi reina.
Publicar un comentario