Un de xaneiro no calendario, con chuvia e sin resaca (contra todo pronóstico despois das cantidades de champán ixeridas). Pasou a noitevella e non pasou nada extraordinario, apenas unha noite máis, sin sorpresas engadidas.
Non teño o corpo para promesas, nin para bós propósitos, non teño gana de engañarme a min mesma con estos tópicos impúdicos e hipócritas que nunca se culminan. Hoxe é un día gris, como calquera día gris. Fai calor na cociña e veñen vellas amistades de visita, algo extraño que fai do día un día festivo normal e corriente. Comeza outra década, e da un pouco de vértigo. Cumplin con espruculoso orden tódolos rituais para salvar o futuro: comer lentellas, poñer un anel de ouro na copa de champán, un euro no zapato, unha vela vermella frente á fiestra...e mil cousas máis que agora se me antoxan ridículas ,pero que non fai nin doce horas íaseme nelas a vida. E todo para qué? supoño que para non afogar de pánico nos próximos días, neste inicio de década infernal que me agarda e que non teño moi claro como afrontar.
No hay comentarios:
Publicar un comentario