A foto da campaña

Cando faltan pouco máis de dous días para que os galegos vaiamos as urnas a votar, o panorama está caldeado por múltiples motivos. As enquisas rebosan resultados contradictorios e o PP parece que sae airoso da súa crise particular e das súas tramas de corrupción. Pero non vou ser eu quen se poña hoxe a falar de política, e menos da campaña electoral que enche o noso panorama. Son socialista, convencida e militante, que na data na que estamos tan só pode pedir fervorosamente o voto para o PSdeG-PSOE. Pero si quero facer a miña pequena homenaxe a esta campaña que espero remate o día 2 de marzo cun goberno socialista. A foto da campaña, para min, é a tenra imaxe deste homiño que fixo campaña á sombra de Rajoy, dando suaves patadas á herba das vacas, nun emotivo encontro con estes animais un día nunha granxa en Rois.

Estes días mezclase a campaña co entroido, unha mezcla que casa mal, pero que este ano se nos fixo inevitable. Fun ver as murgas ao Pazo da Cultura de Pontevedra, e quedei algo decepcionada. O carnaval da política é moito máis inxenioso que o carnaval que se está vivindo nas rúas, nas que atopo con caracter xeral unha falta total de orixinalidade. Ou a xente está cansa e xa non ten gana nin de protestar ou estamos perdendo ata a capacidade de rirnos de nós mesmos. As voltas os murgueiros co "pilla-bici" e co carril de bicicletas, como si fosen os grandes males do concello. Tamén lle tocou repaso á crise económica, pero quitando unha actuación ou dúas, as letras eran sosas dabondo. Queixábanse de falta de cartos, de apoio polo concello, e quizais teñan algo de razón, pero ainda sin motivación económica, si vai un subirse a un escenario na época de entroido ten que ir con forzas para arremeter contra todo e contra todos. En fin, que o entroido está ferido, e este ano Pontevedra non luciu expléndida de man de don carnal, a pesar do bo tempo.

Logo empéñanse todos en facer burla do sistema de aluguer de bicicletas municipal, como si fose un mal invento. Iso é que os que se atreven a criticar o "pilla bici" non coñecen as súas ventaxas. Pero qué felicidade coller a bici ao lado da miña casa, e dar unha volta pola cidade , agora que as temperaturas pola tardiña son casi primaverais.

Pois iso, que o Entroiodo agoniza na carencia de ideas , de humor e de loboriosidade, e o 1 de marzo preséntase como unha gran incógnita que se resolverá en torno ás doce da noite do domingo.O tempo parece suspendido, toca fin de festa nunha noite de venres que tamén servirá para despedir o mes de febreiro. En Pontevedra, queimaremos ao Ravachol, que este ano ven de banqueiro salvador , e no medio desa noite de luto e de pranto, asistiremos ao peche das campañas electorais, como quen asiste a unha festa máis, porque a política ten as súas propias festas, e na democracia a festa por excelencia é o acto mesmo de votar, de exercer un dereito individual, intransferible e secreto que nos fai a todos iguais.