"E quero vivir ao ritmo do que vive ilusionado..."
***
Custa crer que algúns acontecemetos da nosa vida cobren
tal relevancia co paso dos días que mesmo cheguen a ser o motor de arranque de
todas as nosas ilusións e esperanzas. Pero ás veces así é. Sucede algo, que
dura apenas un lapso de tempo, horas como moito. E a
partir de ahí, a nosa imaxinación fai o resto. Vai tecendo unha rede de
ensoñación, de fantasía, de desexos, de
ilusión ao fin e ao cabo, que nos mantén alegres dende a mañá ata a noite, como
si estivesemos baixo a influencia dalgún feitizo. E somos felices. Porque culpa
da felicidade ten moita a ilusión. Esa ilusión que pode nacer dun encontro
especial, dunha expectativa posta no futuro, duns plans que estemos a trazar,
ou mesmo duns bicos que se quedaron cravados no fondo das entrañas. A ilusión é
un potente combustible para os soños, para a perseverancia. E para a esperanza
tamén.
No hay comentarios:
Publicar un comentario