Existen noites que se van complicando soas, ou quizais coa axuda do vodka, o caso é que rematan nunha resaca tremenda ao día seguinte e unha rosa de tela metida nun vaso con auga na cociña. O que sucedeu antes de que esa rosa de tela chegara a estar metida nese floreiro improvisado non ten demasiada importancia, simplemente é a constatación de que estou nun punto crítico da miña existencia.

*

Casi estaban todos os homes que me fan suspirar últimamente, todos revoltos no medio da noite, dentro dos locais , fóra dos locais, falando , ligando con outras que non eran eu, que non se parecían en nada a min. Así que busquei refuxio no alcol. E a cousa non fixo senón empeorar. En fin, que a miña vida amorosa é espantosamente triste.

O home máis guapo da cidade estivo frío e distante, eso que facía demasiado tempo que non nos viramos. O home máis simpático e pillo da cidade tamén estivo distante, estaba probablemente intentando ligar con alguén e por iso non podía prestarme demasiada atención, sin embargo non descuidou os seus bos modais e levantoume no aire coma sempre fai para saudarme e díxome que estaba moi guapa. Nada máis.

O último home co que me deitei estivo moi moi distante, pero non o suficiente como para deixar de darme un bico e logo pasar de min como si non existese. Un morreo apasionado , un coqueteo insustancial e ao darme a volta, xa estaba ligando con outra.

Sin embargo había ao meu lado todo o tempo un home pequeno, calvo e simpaticote que non me deixou soa nin un segundo e que empeñou en facerme a noite feliz. Traiame unha ceveza tras outra,e aguantou estoicamente as miñas bágoas de depresión alcólica e o meu rosario de lamentos, que si fulanito pasa de min ou menganito está con outra; en fin ,que ahí estaba este home facéndome compaña, coidándome e dicindome o marbillosa que son mentres eu non facía máis que chorar por homes que o único malo que podo dicir deles é que non lles gusto tanto como me gustan eles a min.

Si fose lista e me quixese un pouco a min mesma, agora tería grabado no meu móbil o número de teléfono dese home pequeno e calvo, convidaríao a un café e daríalle as gracias por non ser o home máis guapo da cidade, nin o máis pillo, nin o último co que follei, daríalle as gracias por ser simplemente él e non deixarme soa.