Todos temos este final grabado a fogo nos nosos corazóns. Todos fumos Pancho correndo detrás do taxi ,e todos fomos Julia deixando atrás Nerja para sempre...Ela sabía que pese as promesas nada voltaría a repetirse. Chegarían próximos veráns, pero xa nada sería o mesmo. E todos, absolutamente todos, rompimos a chorar ao tempo que aquel taxi se alonxaba. Foi parte da nosa infancia, dos que agora temos trinta e tantos, e agora forma parte da nosa memoria colectiva. Todos vivimos aquel final do verán que dalgún xeito marcou tódolos finais dos veráns da nosa vida.
No hay comentarios:
Publicar un comentario