Sin él

Supoño que hoxe non quero poñerme romántica. Non teño o corpo para excesos de sentimentalismo, resaca, xa se sabe. Tiven o mundo enteiro nas mans, a felicidade dos amigos e do tempo que se esfuma entre os dedos de pura ledicia, e logo, caes de golpe na rutina dun luns calquera no calendario.Unha semana de verán ás costas, unha semana de vida. Fixen o que puiden para esquecerme del, dos seus ollos azuis , da súa pel que ule a Allure, da súa boca -a súa boca, nunca máis a súa boca- da firmeza das súas palabras, do seu sorriso no medio do silencio...Fixen o que puiden ,e sobrevivín outra fin de semana sin a súa voz -nin siquiera- ao outro lado do telefóno; ningunha mensaxe no móbil, ningún email. E ainda así atopei nos segundos unha dozura extraña, sin él.