Festas da Peregrina. Hoxe sería un martes calquera ,dun mes de agosto calquera, si non fose porque teño a sensación de que por fin, na metade de agosto, comezou o verán. Viñeron as Pergrinas con sol , calor, e na miña oficina reina a incertidume. Novo xefe, novas espectativas. A resaca prolóngase máis alá dos sentidos, nun martes de agosto, hai tranquilidade na mesa de traballo, na rúa non se move nada. A xente durme mecída polo alcol da noite de onte, e eu síntome algo máis enérxica. O desamor doe menos, a vida pasa máis docemente. E verán, por fin, o ansiado verán. Coas súas noites na praza da verdura á sombra dunha caña, á beira duns ollos que te escoitan...O futuro é unha promesa incerta, e os soños de verán teñen un sabor distinto...Todo está suspendido no aire, todo é posible.