Comezou oficialmente o verán e pasou a noite de San Xoán.
Deixando unha forte pegada. Fixen todos os rituais, deixei o meu cacho en auga
na ventá, ao rocío da noite, tirei o meu papel con tres desexos escritos ao
lume, saltei un número impar de veces a cacharela –nove, para ser exactos- e
bailei. Bailei como facía tempo que non bailaba. Música de verbena. Ambiente de
verbena. Cervezas diante o palco e baile desenfrenado. A felicidade. O certo é
que despois de bailar como onte o fixen unha pregúntase qué cona estaba a facer
antes cando bailaba. Aquilo non era bailar. Pero agora parece que lle estou
pillando o gusto. A felicidade é bailar: unha verdade indiscutible.
No hay comentarios:
Publicar un comentario