J voltou á miña vida como volta todo o que non se marchou nunca de todo, sin reproches e sin fogos artificiais, dun xeito natural , entre inocente e cotiá que remataba por colocar cada cousa no seu sitio. Agradecín que escollera él o lugar, e tamén a esquina donde sentamos , e mesmo o sofá. Dubidei un pouco á hora de sentar, e sei que ahí os nervios e os sentimentos me xogaron unha mala pasada, pero ao fin e ao cabo, eramos nós e tampouco había por qué andarse con disimulos.

Dixénlle que o local me lembraba ao ambiente das películas de misterio, tipo Asesinato no Oriente Expres, e supoño que axudou un pouco a luz tenue do bar, os tons vermellos e verdes que predominaban na decoración, a música que agora mesmo non consigo lembrar pero que entón estaba moi presente como un eco de fondo necesario.